PUSTE DNI

Puste dni bez Ciebie, jak duszy więzienie,
życie jest pustym wyrazem.
Wspomnienia w mej głowie jak cenne kamienie,
piękne i ciężkie zarazem.

Nie mam gdzie się podziać, słaniam się jak chory,
bardzo mi Ciebie brakuje.
W myślach Cię odwiedzam, tak jak do tej pory,
Twej ręki dotyk wciąż czuję.

Czy to jest normalne, czy tak być powinno?
Odpowiedź może jest znana.
Nie mi, gdy popadam w apatię bezczynną
lub łkam dzień w dzień już od rana.

Ale mnie nie żałuj, ni duszy ni ciała,
pozostaw je własnym wyborom.
To kara jest za to, że tak mnie kochałaś,
i ja ją przyjmuję z pokorą.