LUBIŁAŚ CZYTAĆ

Lubiłaś czytać me wierszyki 
i śmiać się z nich serdecznie,
a ja zwierałem wtedy szyki
ostrząc me pióro wieczne.

I raz po raz spod tego pióra,
nocami oraz we dnie,
za bzdurą wypływała bzdura
śmieszniejsza od poprzedniej.

Nieraz wieczorem, gdy mieliśmy
posiedzieć wyjść na ganek,
wprzód razem boki zrywaliśmy
z tych moich rymowanek.

Dziś tylko echo tamtych zdarzeń
powraca jak zaklęcie
nad kartą strof i kałamarzem
z łzy perłą w atramencie.

Gdy wiersz wypłaczę znów lub wyśnię
poza grobową deskę,
może Ty też wspaniałomyślnie
uronisz nad nim łezkę.